انجیل، حضرت خدیجه علیهاالسلام را به «نهر آبی» تشبیه نموده که:
«آب آن، آب حیات است، و در دوطرف کنار آن آب، درخت حیات وجود دارد، آن درخت دارای دوازده نوع میوه است، و برگ‌های آن درخت، موجب شفای امت‌ها است». (1)
در یکی از زیارتنامه‌های رسول خدا صلی الله علیه و آله چنین آمده است:
«السّلامُ علی اَزواجِکَ الطاهراتِ الخیراتِ، اُمَّهاتِ المومنینَ، خصوصاً الصِّدّیقةَ الطاهرة َ، الزکیةَ الراضیةَ المرضیة َ، خدیجةَ الکُبری اُمَّ المومنینَ » (2)
» سلام بر همسران پاک و نیک تو، مادران مومنان، به خصوص سلام بر بانوی راستین و پاک و پاکیزه، خشنود و پسندیده، خدیجه بانوی بزرگ، مادر مومنان».
در یکی از زیارتنامه‌های دیگر، از خدیجه علیهاالسلام چنین تعبیر شده:
» السّلام علی خدیجةَ سَیدةِ نساءِ العالمینَ » (3)
«سلام بر خدیجه علیهاالسلام سرور زنان جهانیان».
در دعای ندبه که از ناحیه‌ی مقدّسه‌ی امام زمان عجل الله فرجه صادر شده، می‌خوانیم:
«اَینَ ابنُ النّبیِّ المصطفی، و ابنُ علی المرتضی، و ابنُ خدیجة َ الغـَرّاءِ؟…».
«کجاست پسر پیامبر برگزیده، و پسر علیّ پسندیده، و پسر خدیجه‌ی والا مقام؟…».
حضرت خدیجه علیهاالسلام ارتباط عمیق و بسیار بالایی با درگاه خداوند داشت، از این رو دارای قوّت قلب محکم و استوار بود. آن بانوی بزرگوار اسلام برای خود دارای «حِرز» (کلمات دعاگونه) بود و در پرتو آن همواره رابطه خود را با خدا برقرار می‌ساخت.
علامه مجلسی در بحارالانوار، به نقل از سید ابن طاووس در مُهَج الدعوات، دو «حِرز» حضرت خدیجه را این چنین روایت کرده است:
1- «بسم الله الرحمن الرحیم، یا الله یا حافظ یا حفیظ یا رقیب».
«به نام خداوند بخشنده بخشایشگر! ای خدا، ای نگهبان، ای نگهدارنده و ای مراقب و پاسدار».
2- «بِسمِ اللَّهِ الرَّحمنِ الرَّحِیمِ یا حَی یا قَیومُ بِرَحمَتِکَ أَستَغِیثُ فَأَغِثنِی وَ لَا تَکِلنِی إِلَى نَفسِی طَرفَةَ عَینٍ أَبَداً وَ أَصلِح لِی شَأنِی کُلَّه» (4)
» به نام خداوند بخشنده بخشایشگر! ای خدای زنده و استوار! به رحمتت پناهنده شدم، به من پناه بده، و مرا هرگز به اندازه یک چشم برهم زدن به خودم وا نگذار، و همه‌ی حال و زندگی مرا سامان بخش».
1) کتاب مقدس، عهد جدید، مکاشفه یوحنا، باب 22.
2) بحارالانوار، ج 100، ص 189.
3) همان، ج 102، ص 272.
4) همان، ج91، ص 225.
