آن حضرت هنگام رحلت چند وصیت به پیامبر صلی الله علیه و آله نمودند، و با آن همه فداکاری و انفاق مال، به پیامبر صلی الله علیه و آله عرض کردند:
» یا رسولَ الله، مرا ببخشید که در حق شما کوتاهی کردم! «
پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند:
«حاشا و کلا ! (هرگز چنین نیست!) ؛ من از شما تقصیری ندیدم، بلکه منتهای سعی و کوشش خود را در حق من نمودی. شما در خانه من زحمات زیادی را متحمل شدی. اموالت را در راه خدا بذل و بخشش نمودی! «
آنگاه خدیجه سلام الله علیها عرض کرد:
«یا رسول الله، شما را وصیت میکنم به این دختر، و به حضرت فاطمه سلام الله علیها اشاره نمود. این دختر بعد از من یتیم و غریب است. کسی از زن‌های قریش او را اذیت نکند. کسی به صورت او لطمهای نزند، به روی او داد نزند و مکروهی نبیند». (1)
خدیجه سلام الله علیها در «حَجُون» (2) در قبرستان ابوطالب سلام الله علیه، معروف به مَعلاة یا مَعلیَ یا مُعَلـّیََ، به خاک سپرده شد و همسر عزیزش پیامبر صلی الله علیه و آله خود داخل قبر شد و با دستان مبارک پیکر او را در آن جای داد و برایش دعا نمود. (3) (4)
1) خدیجة بنت خویلد، السید نبیل الحسنی، ج4، ص90-93؛ بحارالانوار، ج 43، ص 138.
2) کوهی در بلندی‌های مکه، که قبرستان اهالی آن شهر است – مُعجَم البُلدان، ج2،ص225.
3) خدیجه کبری سلام الله علیها (از: دانشنامه مکتب اهل بیت)، تألیف: سید احمد موسوی، ص17-18.
4) برای مطالعه‌ی بیشتر رجوع شود به کتاب تحقیقی و ارزشمند: خدیجة بنت خویلد- اُمّةٌ جُمِعَت فِی امرأةٍ ، السّیّد نبیل الحَسَنی، ج4، ص81 به بعد.
