مشهور آن است که حضرت خدیجه، در روز 10 رمضان سال دهم بعثت، 45 روز پس از رحلت حضرت ابوطالب، در گذشت(1) و چون در یک سال دو حامی مهم پیامبر صلی الله علیه و آله از دست رفتند، حضرت آن سال را «عامُ الحُزن» نامید. (2)
ولی شیخ کلینی با استناد به روایتی از حضرت سجاد علیه‌السلام (3) گفته است که خدیجه یک سال پیش از هجرت وفات یافت و ابوطالب یک سال پس از او رخ در نقاب خاک کشید. (4)
اقوال دیگر در رحلت حضرت خدیجه سلام الله علیها چنین است:
23 رجب ، 27 رجب ، آخر رجب (5) اول ماه رمضان (6) 12 ماه رمضان. آن حضرت بعد از وفات حضرت ابوطالب علیه‌السلام به سه روز فاصله و به قولی 7 روز و به قولی یک ماه و به قولی 35 روز و به قولی 45 روز و به قولی 50 روز و به قولی یک سال، وفات کرده است. (7)
حضرت امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید:
«چون خدیجه سلام الله علیها از دنیا رفت، فاطمه سلام الله علیها به دامان رسول الله صلی الله علیه و آله آویخته و پیرامون آن حضرت می‌گشت و می‌پرسید: یا رسولَ الله مادرم کجاست؟ پیامبر صلی الله علیه و آله به او پاسخ نداد؛ ولی جبرئیل فرود آمد و گفت: پروردگارت به تو فرمان می‌دهد که به فاطمه سلام برسانی و به او بگویی:
» مادرت در خانه‌ای از مروارید است که گوشه‌های آن از طلا است و تیرک‌هایش از یاقوت سرخ؛ و آسیه زن فرعون و مریم دخت عمران در کنار او هستند».
فاطمه در پاسخ سلام خدا گفت:
«إنّ اللهَ هُوَ السّلامُ. وَ مِنهُ السّلامُ. وَ إلَیهِ السّلام» (8)
«خدا سلام است. و از جانب او است سلام. و به سوی او باز می‌گردد سلام».
1) نفائح العلاّم، شفیق کرمانی، بنیاد پژوهشهای اسلامی – مشهد، ص 158. تقویم المحسنین، فیض کاشانی، چاپ سنگی، ص 11.
2) إمتاع الأسماع، ج1، ص45.
3) الکافی، ج 8 ، ص 340.
4) الکافی، ج 1 ، ص 440.
5) بحارالانوار، ج19، ص25.
6) توضیح المقاصد، شیخ بهائی، چاپ شده ضمن «مجموعه نفیسه»، مکتبه بصیرتی – قم، ص22.
7) الکافی، ج1، ص439. نفائح العلاّم، ص 191.بحارالانوار، ج 19، ص 25. توضیح المقاصد، همان چاپ، ص 22. تقویم المحسنین، همان چاپ، ص11.
8) بحارالانوار، ج16، ص1.
