خدیجه صبر و تحمل را در زندگى با رسول خدا صلى الله علیه و آله پیشه خود ساخت و در برابر فشارهاى مختلف همسایههاى مشرک، زنان متعصب، محاصره اقتصادى و… بردبارى و تحمل پذیرى ویژه اى از خود نشان مىداد. از جمله این وقایع مىتوان به واقعه شِعب اشاره کرد که نقش مهمى نیز در تحلیل قواى جسمانى خدیجه علیهاالسلام داشت، به اندازهاى که به فاصله اندکى از پایان محاصره، آن بانوى بزرگوار وفات یافت. در این محاصره یاران پیامبر (چهل نفر) جز چهار ماه حرام سال را در گرماى داغ تابستان و بیابان خشک و… تحمل مىکردند و در این زمان بانوى محمد که 63 تا 65 ساله بود، علاوه بر صرف اموال، خود نیز در شمار محاصره شدگان بود.
میزان فشارى را که بر محاصره شدگان وارد مىشد مىتوان از گزارش سعد وقاص فهمید. او مىگفت:
شبى از دره بیرون آمدم، از شدت گرسنگى تمام توانم را از دست داده بودم، چشمم به پوست خشکیده شترى افتاد، آن را برداشتم و بعد از شستن و پختن و کوبیدن، با آب خمیر مخلوط کردم و سه روزى با آن به سر بردم. (1)
بنت الشاطى از نویسندگان عرب در مورد میزان تحمل خدیجه علیهاالسلام در این دوران مىنویسد:
خدیجه در سنى نبود که تحمل آن همه رنج برایش آسان باشد، و از کسانى نبود که در جریان زندگى با تنگى معیشت خو گرفته باشد. اما در عین حال و با وجود کهولت سن، سختىهایى را که در اثر محاصره در شعب وارد مىشد تا سر حد مرگ تحمل کرد. (2)
در این دوره حتى برخى بستگان پیامبر نیز با بى رحمى تمام بر این فشارها مىافزودند که از جمله آن ها مىتوان از ابوجهل نام برد که مانع مى شد تا حُکَیم بن حِزام براى عمه اش خدیجه علیهاالسلام که در شعب بود، حتى از اموال خود خدیجه آذوقه برساند. (3)
1) الرَّوض الاُنُف، ج3، ص354.
2) خدیجه کبری سلامُ اللهِ علَیها نخستین نمونه یک مجاهد زن مسلمان راستین، نوشته: محمدتقی کمالی نیا.
3) بحارالانوار، ج 19، ص 18.
