1- سکونت پیامبر صلی الله علیه و آله در آن خانه برای سالهای بسیار، از وقتی که با خدیجه سلام الله علیها ازدواج نمود تا آن وقت که از مکه به مدینه هجرت فرمود.
2- آن خانه «بارگاه وحی» یا «قبّة الوحی» است – آن گونه که ابن جُبَیر (جهانگرد قرن 7) در سفرنامه (رِحلَة) آن را به این لقب خوانده – به سبب کثرت نزول وحی در آنجا بر پیامبر صلی الله علیه و آله.
3- زندگی زناشویی پیامبر صلی الله علیه و آله و ازدواج او با حضرت خدیجه و تولد اولاد او از وی، در همان خانه رخ داده است.
4- ولادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در آن خانه بوده، چنانکه ابن جُبَیر در سفرنامه (الرِّحلة) حکایت کرده که محلّ ولادت(مَولِد) آن حضرت نیز قبّه(بارگاه) کوچکی در آن خانه بود.
5- در آن خانه بود که در جریان «حدیث إنذار» یعنی بیم دادن خویشاوندان از ایمان نیاوردن، پیامبر صلی الله علیه و آله تصریح فرمود به نصب علی علیه‌السلام به عنوان وصیّ و جانشین (خلیفه) بعد از خود…
6- اسلام آوردن برخی صحابه در آن خانه؛ از آن جمله: ابوذرّ غِفاری رضوان الله علیه.
7- معراج پیامبر صلی الله علیه و آله، از خانه‌ی حضرت خدیجه سلام الله علیها صورت گرفت.
فخر رازی – از مفسّران بزرگ اهل سنت – در تفسیر این آیه‌ی کریمه:
«سبحانَ الّذی أسرَی بعبدِهِ لیلاً مِنَ المسجدِ الحرامِ…»
چنین گوید: » و اِنّما اُسرِی بهِ مِن بَیتِ خدیجة َ»(1)
» و همانا معراج رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم از بیت خدیجه بود».
8- «خانه‌ی خدیجه سلام الله علیها» اصل «مسجد الحرام» است.
9- خوابیدن حضرت علی علیه‌السلام در بستر پیامبر صلی الله علیه و آله در جریان «لیلة المَبیت» در آن شب که حضرت به قصد هجرت به مدینه رفتند، در آن خانه اتفاق افتاد.
10- از آن خانه بود که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برای شکستن بتها خارج شد در حالی که حضرت علی علیه‌السلام را همراه خود داشت.
11- توحید و خداپرستی از خانه‌ی خدیجه سلام الله علیها آغاز شد و اصل و ریشه‌ی یکتاپرستان و مؤمنان حقیقی به آن خانه باز می‌گردد. پس حضرت خدیجه لایق لقب » اُمّ المؤمنین» است.
12- ملاقات حضرت مهدی عجل الله فرجه با برخی مؤمنان که تشرّف یافته‌اند به لقاء آن حضرت در مَوسِم حجّ، در این خانه رخ داده است. (2)
1) سورة الإسراء، آیه1؛ تفسیر کبیر، فخر رازی، ذیل آیه.
2) خدیجة بنت خویلد- اُمّة ٌ جُمِعَت فی امرأةٍ، السید نبیل الحسنی، ج3، ص7 إلی 172.
