خدیجه به رغم اموال فراوان و موقعیت اجتماعى ویژهاى که داشت، در برخورد با رسول اکرم همواره حرمت او را پاس مى داشت و کوچک ترین رفتارى که نشانى از اظهار برترى دهد از خود بروز نمى داد. جلوهاى عالى از این رفتار را مى توان در ماجراى عروسى آن دو سراغ گرفت. آنگاه که مراسم عقد و جشن پایان یافته بود و پیامبر مى خواست به خانه عمویش ابوطالب برگردد، ملکه بطحا و بانوى قریش که اینک همسر او شده بود، اینگونه اورا مخاطب قرار میدهد:
«الى بیتک، فبیتى بیتک و انا جاریتک» (1)
«به خانه خودتان وارد شوید، خانه من خانه شماست و من کنیز شما هستم!».
و البته این همه احترام و پاسداشت به خاطر عقیده و ایمان او به توحید بود و بس. (2)
خدیجه علیهاالسلام با درک چنین روحیاتى از پیامبر، هرگز براى او مزاحمتى ایجاد نمىکرد و همیشه با همدلى و همراهى او را بدرقه مىکرد، غذایش را به وسیله حضرت على علیه‌السلام به بالاى کوه مى فرستاد و گاه خود نیز با حضرت همراه مى شد. علامه مجلسى به نقل از صحاح اهل سنت مى نویسد:
«در آن ماه رمضان که پیامبر در کوه حرا به سر مىبرد و وحى و بعثت آغاز مىشد، حضرت على و خدیجه و یکى از غلامان در حضورش بودند». (3)
براى نمونه تنها یکى از این عبادتهاى پیامبر 40 روز به درازا کشید که خدیجه علیهاالسلام تمام این مدت را به تنهایى گذراند.
چنین عبادتهاى طولانى به طور طبیعى مىتوانست موجب ناراحتى، دلشورهها و نگرانى هاى مختلفى براى خدیجه شود، اما او نه تنها اعتراض نمىکرد بلکه با رسول خدا همراهى نیز مىنمود، لذا پیامبر صلى الله علیه و آله در جریان کناره گیری چهل روزه از حضرت خدیجه، جهت آمادگی معنوی برای انعقاد نطفه‌ی مبارک حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام، که خود حضرت متوجه نگرانىهاى خدیجه بود، عمار یاسر را نزد آن بانو فرستاد و پیام داد که:
«اى خدیجه! گمان نکن کنارهگیرى من به خاطر بى اعتنایى به تو است، بلکه پروردگارم چنین فرمود تا امر خود را اجرا کند. جز خیر و سعادت فکر دیگرى نکن. خداوند هر روز، چند بار به خاطر تو به فرشتگان بزرگش مباهات مىکند. پس وقتى شب شد، در را ببند و در بستر خود استراحت کن». (4)
همراهى و همدلى خدیجه و تلاش او براى کسب رضایت رسول اکرم به حدى بود که وقتى هنگام وفات در ضمن وصیت هایش به پیامبر صلى الله علیه و آله گفت:
» من در حق شما کوتاهى کردم، مرا عفو کن! »
پیامبر فرمود:
» هرگز من از تو تقصیرى ندیدم و تو نهایت تلاش خود را به کار بردى و در خانه‌ی من بسیار خسته شدى » (5)
1) همان، ج 1، ص 4.
2) سفینة البحار، ج 2، ص 570.
3) بحارالانوار، ج 15، ص 363.
4) همان، ج 16، ص 79 و 80.
5) «نگاهی به ویژگیهای رف‍ت‍اری اوّل‍ی‍ن ب‍ان‍وی م‍س‍ل‍م‍ان، با پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله»، تألیف: محمد م‍ی‍ان‍جی؛ شجره طوبى، ج 2، ص 235.
