عشق و علاقه خدیجه به رسول خدا صلی الله علیه و آله یکطرفه نبود، بلکه محبت دو جانبه بود. این واقعیت را ابوطالب علیه‌السلام در خطبه عقد چنین بیان کرد:
» وَ له فی خدیجة َ رغبة ٌ وَ لها فیهِ رَغبة ٌ» (1)
«خدیجه و محمد صلی الله علیه و آله هر دو علاقه مند به یکدیگر هستند».
چه خوش بی مهربانی هر دو سر بی * که یک سر مهربانی دردسر بی
همان گونه که خدیجه نسبت به رسول خدا صلی الله علیه و آله شناخت پیدا نموده و به حضرتش علاقه مند شده بود، رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز کمالات خدیجه سلام الله علیها را دریافته و او را شایسته برای همسری خود می دانست. لذا با اینکه (به قول مشهور) وی قبلاً دو شوهر دیگر کرده و به اصطلاح، بیوه زن بود، و از نظر سنی (نیز بنا به قول مشهور) 15 سال از رسول خدا بزرگتر بود (2) با این وجود، حضرت او را از هر زن دیگر برای همسری خود مناسب تر دیده و با وی ازدواج نمود، و او را همواره مورد احترام و تجلیل قرار می‌داد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله هیچ زنی را همتای خدیجه قرار نمیداد:
«یثنی علیها و یفضِّلها علی سائر امّهات المؤمنین و یبالغ فی تعظیمها» (3)
«او را ستایش می کرد و بر سایر همسران خود برتری می‌داد و در بزرگداشت و تکریم او تلاش زیاد می‌نمود».
1) فروع الکافی، کتاب النکاح، باب خطب النکاح، ح9.
2) سِیرُ اَعلامِ النـّـُبَلاء، ج2، ص111.
3) همان، ج2، ص110؛ صحیح بخاری، ج7، ص107.
