دومین آنان مریم بود، که عیسای مسیح را در آن شرایط دشوار تاریخ پر ماجرای بشر، به همراه آیین صلح و بهروزی و روش دل انگیز مهر و مدارا و مردم نوازی، بسان نسیمی جانبخش در آن توفان بی مهری ها و بیدادها و تندخویی ها، به جهان خشن و تندخوی بشریت استبداد زده و در اسارت جهل و جنون استبدادگران و انحصارگران تقدیم داشت، و پا به پای او به تلاش فکری و فرهنگی و اخلاقی و روشنگری و الگودهی همت گماشت تا مسیر تاریخ را از ریل انحطاط و بدبختی و خشونت بی حاصل و ویرانگر، به ریل مهر و محبت و رشد و بهروزی و خردورزی و بشردوستی و صلح و آزادی هدایت کند.
»و مریم ابنت عمران التی أحصنت فرجها فنفخنا فیه من روحنا و صدقت بکلمات ربها و کتبه و کانت من القانتین«(1)
و [نیز خدا برای کسانی که ایمان آورده اند] مریم، دختر عمران را، [نمونه ای آورده است؛] همان کسی که دامان [خود] را [پاک] نگاه داشت، و در او از روح خود دمیدیم، و سخنان پروردگارش و کتابهای او را تصدیق نمود [هماره] از فرمانبرداران بود.
1) تحریم / آیه ی 12.
