پس از رفتن علی علیه السلام به سرای خدیجه، چیزی نگذشت که کار از تعهد انسانی گذشت، و مهر او بسان فرزند دلبندی گستره ی قلب خدیجه را فراگرفت، و آن بانوی کمال، به صورت مادری شیفته برای آن برترین فرزند عصرها جلوه کرد. دیگر آن کودک ارجمند شب و روز در خانه ی خدیجه بود؛ در کنار مام پرمهر و باصفایش می زیست، بازی می کرد، و همگام با رشد ظاهری و جسمی از نظر معنوی و اخلاقی، فکری و عاطفی و منش و روش مترقی زندگی در پتو روشنگری ها و الگودهی های درخشان پیامبر و خدیجه پله های کمال و شکوفایی را پشت سر می نهاد.
یکی از دانشمندان اهل سنت، ضمن بحث در این مورد، می نویسد: بدین سان علی علیه السلام از کودکی در خانه ی خدیجه رشد کرد و پس از او با دخت فرزانه اش فاطمه علیهاالسلام پیوند زندگی بست. بر این باور آشکار می گردد که ریشه و اساس خانان پیامبر از سوی مادر، به خدیجه
باز می گردد نه دیگری؛ «و علی نشأ فی بیت خدیجة و هو صغیر، ثم تزوج بنتها بعدها فظهر رجوع اهل البیت النبوی الی خدیجة دون غیرها…؛«(1)
1) فتح الباری بشرح البخاری / ج 7 / ص 110.
