این نواندیشی و پیشتازی خدیجه در اسلام و ایمان و بیعت و نماز به چند دلیل بود:
1. او از دیرباز، با ادیان آسمانی آشنا و در مورد آنها، مطالعه کرده
بود، و در پرتو این شناخت بود که از نویدرسانی موسی و مسیح در وصف آخرین پیامبر آگاهی یافته بود.
2. او شاگرد آگاه و پرشور عمویش «ورقه«، از عالمان بزرگ مذهب مسیح بود، و او مفاهیم مذاهب پیشین را به خدیجه آموخته، و در راه زندگی، مشاور دلسوز او بود.
3. راز دیگر پیشتازی او، شناخت او از محمد صلی الله علیه و آله و شهرت آن حضرت به راستی و درستی و پروا و آزادگی بود، و آن بانوی بزرگ، هنگامی که آن نویدها را در مورد آخرین پیامبر خدا می نگریست، و نشانه ها و منطقه ی ظهورش را در کتاب های آسمانی می دید، و از دگر سو محمد صلی الله علیه و آله را برترین انسانها می یافت، بیشتر به هدف نزدیک می شد.
4. امتیاز دیگر اسلام و ایمان و بیعت او با پیامبر این بود، که بسیار خالصانه و سرشار از اطمینان قلب بود. دلیل این بیان، گواهی پیامبر به ایمان استوار او، و دلیل دیگر آن که او ثروت هنگفت، آبرو و اعتبار و آسایش و امنیت خویش را پای دین خدا نهاد، و این همه فداکاری جز در پرتو اخلاص و باور استوار و یقین والا نشاید.
5. امتیاز دیگرش این بود که اسلام و اسلام گرایی او نه احساسی بود و نه دنباله روانه. نه براساس مد و پیروی از جریان محافظه کار و غالب و رایج جامعه بود و نه موسمی و فصلی و زودگذر؛ بلکه براساس شناخت و خردورزی و کمال طلبی بود. دلیل آن هم، افزون بر هدیه ی ثروت و امکانات گسترده اش در راه باور خویش، زندگی و امنیت خود را نیز در این راه نهاد؛ به گونه ای که روایات نشان می دهد، او سال ها در اندیشه ی جهانی نو و در جستجوی آخرین پیام و پیامبر بود.
