زمان مطالعه: < 1 دقیقه
در جامعه ی عرب رسم بود که افزون بر گزینش نام برای کودک، پس از رشدش به تناسب شخصیت و نقش وی، برایش «کنیه» برمی گزیدند. کنیه ی مردان با واژه ی «أب» آغاز می شد و از زنان با «أم«، و بانوی خردمند حجاز افزون بر نام های ارجمندش ـ که هریک قطره ای از اقیانوس مواج شکوه او را به نمایش می نهد ـ دارای چندین کنیه است که هرکدام، رازی از معنویت اوست، و مشهورترین آنها این سه کنیه است:
1. «ام الزهراء» یا مام ارجمند زهرا علیهاالسلام،
2. «ام الصعالیک» و «ام الیتامی» یا مام یتیمان و بینوایان،
3. «ام المؤمنین» یا مام توحیدگرایان، که پیامبر فرمود: ای خدیجه!
تو بهترین مادر توحیدگرایان و برترین آنان و سالار زنان گیتی می باشی؛ «أنت خیر امهات المؤمنین و افضلهن و سیدة نساء العالمین؛«(1)
1) الأنوار الساطعة من الغراء الطاهرة / ص 7.
