7. آن حضرت نه تنها شکوه و معنویت و فداکاری و جهاد خالصانه ی آن بانوی آزادی را همواره یاد آور بود و قدردان، بلکه بستگان، دوستان، آشنایان و همسایگان او را به پاس حرمت آن یار شجاع و فداکار و مترقی تا آخر عمر گرامی می داشت؛ برای نمونه:
1 / 7. حدیث نگاران آورده اند که آن حضرت هرگاه گوسفندی قربانی می نمود نخست بهره و سهم آشنایان و دوستان خدیجه علیهاالسلام را می فرستاد و خاطره ی جاودانه ی او را در دل های آنان زنده تر می ساخت (1)
2 / 7. هنگامی که هدیه ای برای آن حضرت می آوردند، آن را به دوستان خدیجه علیهاالسلام می فرستاد و می فرمود: دوستان او نیز برای من ارجمندند (2)
3 / 7. و نیز آورده اند که خدیجه علیهاالسلام همسایه ای داشت که بسیار به او می رسید و سفارش او را به پیامبر نیز نموده بود، و آن حضرت هنگامی که غذای خوب در خانه می یافت، به احترام سفارش آن یار باوفا و آزادمنش، بخشی از آن غذا را نیز برای او می فرستاد (3)
4 / 7. هنگامی که در پیکار «بدر«، مردم آزادی خواه و خداجو بر سپاه شرک و بیداد پیروز شدند و گروهی را به اسارت گرفتند، «ابوالعاص» ـ که هنوز در مکه بود و به مدینه هجرت نکرده و در صف اصلاح ناپذیران قرار داشت ـ نیز به اسارت درآمد. او دختر خوانده ی خدیجه علیهاالسلام و خواهرزاده اش، «زینب» را داشت؛ به همین دلیل هنگامی که از سوی پیامبر اعلام گردید که استبداد مکه می تواند در برابر پرداخت فدیه یا غرامت جنگی اسیران خویش را آزاد سازد، «زینب» نیز گردنبندی را که
از خاله ی گران قدرش خدیجه علیهاالسلام به یادگار داشت، به عنوان فدیه به مدینه گسیل داشت تا شوهرش را آزاد کند.
هنگامی که در قرارگاه اسیران، چشم پیامبر به آن گرنبند افتاد، به یاد یار مهربان، دنیای وجودش به تلاطم آمد و از آسمان دیدگانش باران اشک فرو باراند و فرمود:
»رحم الله خدیجة، هذه قلائد هی جهزتها بها؛»
باران مهر خدا بر «خدیجه» ببارد که به یاد او افتادم؛ چرا که این گردنبندی است که آن یار مهربان، آن را به عنوان جزیی از هدایای خویش، به «زینب» هدیه کرد (3)
5 / 7. و نیز آورده اند که: روزی آن حضرت در حضور مردم در مسجد، در وصف امام حسن و حسین ـ که درود خدا بر آنان باد ـ از جمله فرمود:
»ایها الناس! الا اخبرکم بخیر الناس جداً و جدةً؟»
هان ای مردم! آیا شما را آگاهی ندهم که بهترین انسان ها از نظر پدر بزرگ و مادر بزرگ چه کسانی هستند؟
مردم گفتند: چرا ای پیامبر خدا!
فرمود:
»الحسن والحسین؛ جدهما رسول الله و جدتهمآ خدیجة بنت خویلد؛»
برترین های روزگاران در ریشه و تبار، حسن و حسین علیهماالسلام هستند؛
چرا که نیایشان از طرف پدر و مادر، پیامبر و خدیجه می باشند.
و بدین سان آن بانوی بزرگ را بهترین مادربزرگ عصرها و نسل ها وصف فرمود.
1) ریاحین الشریعة / ج 2 / ص 206؛ الأنوار الساطعة من الغراء الطاهرة / ص 211.
2) أسدالغابة / ج 5 / ص 438.
3) بحار / ج 19 / ص 241 / 350؛ اسدالغابة / ج 5 / ص 226.
