قرآن در یک دعوت جهان شمول، همه ی کمال جویان را به مسابقه ای بزرگ و بی همانند فرا می خواند و می فرماید:
»سابقوا إلی مغفرة من ربکم و جنة عرضها کعرض السماء والأرض أعدت للذین آمنوا بالله و رسله ذلک فضل الله یؤتیه من یشاء والله ذوالفضل العظیم.» (1)
به سوی آمرزشی از پروردگارتان و بهشتی از فراخنای آن، بسان کران تا کران آسمان ها و زمین است و برای آن کسانی که به خدا و پیامبرانش ایمان آورده اند، آماده شده است، سبقت جویید: این بخشش خداست که آن را به هر کس که بخواهد ارزانی می دارد و خدا دارای فزون بخشی پرشکوهی است.
آن گاه در انگیزش بیشتر آنان، پرتوی از نعمت های بهشت زیبا را به تابلو می برد و با بیانی بی نظیر و نیروبخش، همه را برای پیروزی در این مسابقه و رسیدن به آن نعمت های وصف ناپذیر این گونه آگاهی می بخشد و فرمان می دهد:
»إن الأبرار لفی نعیم.
علی الأرائک ینظرون.
تعرف فی وجوههم نضرة النعیم.
یسقون من رحیق مختوم.
ختامه مسک و فی ذلک فلیتنافس المتنافسون.» (2)
به یقین نیکان در نعمتی جاودانه اند.
بر تخت ها نشسته اند و مناظر دل انگیز بهشت را تماشا می کنند.
در چهره هایشان شادابی نعمت های بهشت را می بینی.
از شراب ناب و مهر شده ای نوشانیده می شوند، که مهر آن مشک است؛ و در راه رسیدن به این نعمت هاست که رقابت کنندگان و مشتاقان باید به رقابت برخیزند.
اما شگفت از درایت و معنویت و ایمان و اخلاص خدیجه علیهاالسلام که نه تنها برنده و پیشتاز این مسابقه می باشد، که بهشت پرطراوت و زیبای خدا در شور و شوق دیدار اوست.
پیامبر گرامی فرمود:
»اشتاقت الجنة الی اربع من النساء: مریم بنت عمران، و آسیة بنت مزاحم، زوجة فرعون و هی زوجة النبی فی الجنة، و خدیجة بنت خویلد، زوجة النبی فی الدنیا والآخرة و فاطمة بنت محمد؛» (3)
بهشت زیبای خدا در شور و شوق چهار بانوی با معنویت و آزادی خواه است، که عبارتند از: «مریم«، دختر پاک منش عمران؛
»آسیه«، دختر ستم ستیز «مزاحم» و همسر استبدادگر عصر موسی، فرعون که در بهشت به همنشینی پیامبر مفتخر خواهد شد؛ «خدیجه«، دخت نواندیش و کمال جوی حجاز، که در این جهان و جهان دیگر همسر و همراه پیامبر است؛ و دیگر فاطمه، دخت سرفراز محمد صلی الله علیه و آله و سلم.
1) حدید / 21.
2) مطففین / 22 ـ 26.
3) بحار / ج 43 / ص 53 ـ 54.
