عموی دانشمند خدیجه (ورقه) از خردمندان و آگاهان دنیای عرب و سرزمین حجاز و از دانایان و کشیشان مذهب مسیح بود، و مطالعات فراوانی در مفاهیم و معارف رسیده از پیامبران پیشین، به ویژه تورات و انجیل داشت. او در نشست های آموزشی و تربیتی خویش با برادر زاده اش (خدیجه) همواره از آمدن آخرین پیامبر خدا و خاستگاه و نشانه های او سخن می گفت، و نوید می داد که: سرانجام مردی بزرگمنش از همین سرزمین و از همین نژاد از جانب خدا برای ارشاد و نجات مردم برانگیخته می شود، آن گاه ثروتمندترین و خردورزترین زن حجاز و «قریش» را به همسری و همراهی خویش در راه ایجاد تحول مطلوب برمی گزیند.
پس از بیان این نوید، بدان جهت که خدیجه خردمندترین و ثروتمندترین و پاک منش ترین دخت حجاز بود، گاه و بیگاه به او می گفت: امیدوارم روزی فرا رسد که تو با شریفت ترین و ارجمندترین جوان روی زمین پیمان زندگی مشترک ببندی.
