سید محمدحسن سجاد
به شهادت تاریخ، حضرت ابوطالب علیه السلام قسمت اعظم از عمر شریف خود را در راه دفاع از پیامبر بزرگ او اسلام صلی الله علیه و آله گذرانیده و در این مسیر خشم و غضب کفار را به جان خرید.
طعنه ها را پذیرفت، رنج ها و سختی های شعب ابوطالب که در واقع نوعی تحریم سیاسی اقتصادی و فرهنگی قریش بر علیه پیامبر بزرگوار اسلام صلی الله علیه و آله بود را تحمل نمود.
در مواضع مختلف با گفتارهای خود به نثر و شعر، حمایت خود را از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله اعلام داشت.
فرزندان خود، امیرالمؤمنین علی علیه السلام و جعفر را به ایمان به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و قبول اسلام و همراهی و دفاع از آن حضرت امر می فرمود.
و کوتاه سخن اینکه تمام سرمایه ی عمر شریف خود را در گرو آیین مقدس اسلام و پیامبری که حقانیت او را دریافته بود، نهاد.
در آخرین لحظات زندگی نیز فرزندان و خاندان خود را به حمایت و پشتیبانی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وصیت و سفارش نمود.
رسول خدا صلی الله علیه و آله در رحلت او که با رحلت حضرت خدیجه علیهاالسلام فاصله ی چندانی نداشت، آنچنان اندوهگین می شود که آن سال را عام الحزن «سال اندوه» نام می نهد.
اما با همه ی این تفاصیل حضرت ابوطالب علیه السلام مشرک اعلام می شود! و این اتهام با سکوت برخاسته از توطئه ی شوم تاریخ، و قلمهای خائن! تأیید می شود و عجیب تر اینکه برای اثبات این تهمت بزرگ به آیات قرآن نیز استدلال می کنند!!!
