حضرت خدیجه در گذر تاریخ

قلم همواره در طول تاریخ، در دست چاپلوسان و در خدمت

زورمداران بوده، از این رهگذر بسیاری از حقایق مسلم تاریخ، دستخوش تحریف شده و رنگ واقعیت تاریخی به خود گرفته، تا جایی که اگر پژوهشگری بر اساس یافته های علمی خود پرده از روی واقعیت ها بردارد، موجب شگفت همگان خواهد بود.

یکی از پژوهشگران معاصر، با دلایل متقن اثبات کرده که تنها یار غار پیامبر: عبدالله بن اریقط بن بکر بوده و در عهد معاویه، و با پول او داستان غار جعل شده و شخص دیگری به جای عبدالله یار غار معرفی شده است.(1)

همو اثبات کرده که جمله ی «الانزع البطین» را پیروان معاویه جعل کرده اند.(2)

از این رهگذر جای شگفت نیست که دوشیزه ی قریش حضرت خدیجه علیهاالسلام را بانویی چهل ساله و صاحب فرزندانی از شوهران قبلی معرفی کنند، تا برای حضرت علی علیه السلام از دیگر خلفا رقیب سیاسی درست کنند، در حالی که رسول خدا صلی الله علیه و آله در مقام شمارش ویژگی های حضرت علی می فرمایند: یا علی! سه امتیاز به تو اعطاء شده که به احدی داده نشده حتی به من:

1. پدرزنی چون من به تو داده شده، که من از آن محرومم.

2. همسری چون فاطمه به تو داده شده، که در آن سطح به من داده

نشده.

3. فرزندانی چون حسن و حسین، از صلب تو آمده اند که از صلب من نیامده اند.(3)

اگر پیامبر رحمت صلی الله علیه و آله به جز فاطمه دختر دیگری داشت، شوهر او نیز در این افتخار همانند امیر مؤمنان علیه السلام می شد، در حالی که پیامبر صلی الله علیه و آله آن را با قاطعیت نفی کرده است.

بسیاری از محدثان تصریح کرده اند که حضرت خدیجه علیهاالسلام به هنگام ازدواج با پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله دوشیزه بود و هرگز شوی دیگری انتخاب نکرده بود، از آن جمله است:

1. سید مرتضی علم الهدی، در کتاب «الشافی فی الإمامة«.

2. شیخ طوسی، در کتاب «تلخیص الشافی«.

3. بلاذری، در کتاب «أنساب الأشراف«.(4)

4. ابوالقاسم کوفی، در کتاب «الاستغاثه فی بدع الثلاثة«.

بسیاری از محدثان و مورخان نیز این مطلب را از منابع یاد شده نقل کرده اند.(5) این عده تأکید می کنند که سن شریف حضرت خدیجه علیهاالسلام در آن هنگام 25 یا 28 سال بوده و هرگز شوی دیگری

انتخاب نکرده بوده، زینب، رقیه، و ام کلثوم فرزندان «هاله» خواهر حضرت خدیجه بودند، که تحت کفالت و مراقبت حضرت خدیجه بسر می برده اند.

بسیاری از محدثان، مورخان و سیره نویسان از ابن عباس روایت کرده اند که حضرت خدیجه به هنگام ازدواج با پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله 28 ساله بود.(6)

اخطب خوارزم با سلسله اسنادش از محمد بن اسحاق نقل کرده که حضرت خدیجه به هنگام ازدواج با پیامبر 28 سال داشت.(7)

برخی دیگر از مورخان، سیره نویسان و نسب شناسان نیز آورده اند که گفته شده، سن شریف آن حضرت به هنگام ازدواج با پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله 25 یا 28 بود.(8)

مرحوم آیة الله شیرازی نیز استظهار کرده اند که حضرت خدیجه علیهاالسلام دوشیزه بوده اند و به همه ی اشراف قریش پاسخ منفی داده بودند و دل در گرو جوان هاشمی، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه وآله داشتند.(9)

پژوهشگر معاصر، «علامه دخیل» پس از نقل سخنان بالا

می فرماید: مؤید سخنان فوق، فرمایش صاحب کتاب «الأنوار و البدع» می باشد، که می نویسد: رقیه و زینب دختران «هاله» خواهر خدیجه علیهاالسلام می باشند.(10)

مرحوم علامه سید محسن امین نیز در کتاب «أعیان الشیعه» با دلایل مسلم تاریخی اثبات کرده، که آنها دختران پیامبر نبوده اند.

پژوهشگر معاصر، آقای جعفر مرتضی عاملی نیز شواهد فراوانی آورده، که خدیجه علیهاالسلام پیش از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله شوهر نکرده بودند.(11)

دست جنایتکاری که تلاش کرده برای حضرت خدیجه علیهاالسلام شوهران و فرزندان جعل کند، همان دست تحریفگر و دروغ پردازی است که تلاش کرده برای فرد دیگری که فاقد هر فضیلت و منقبتی بوده است، جمال و کمال ممتازی جعل کرده و او را تا مقام «کلمینی یا حمیراء» بالا ببرد، در حالی که مورخان همه ثبت کرده اند که در جنگ جمل ابن عباس به او فرمود: «لست بأجملهن«، تو هرگز بهترین و زیباترین همسران پیامبر صلی الله علیه وآله نبودی که این چنین باد به غبغب انداخته ای و با وصی پیامبر صلی الله علیه وآله به جنگ و ستیز پرداخته ای.

ولی همه ی مورخان اتفاق نظر دارند که حضرت خدیجه زیباترین دوشیزه ی حجاز بود.

امام حسن مجتبی علیه السلام که مظهر جمال الهی بود، خود را شبیه ترین

اهل بیت به مادرش حضرت خدیجه می دانست.

از عبدالله محض پدر نفس زکیه پرسیده اند: چگونه است که دندان های امام صادق علیه السلام این قدر زیبا و براق است و درخشش ویژه ای دارد که همگان را به سوی خود جذب می کند.

عبدالله محض گفت: نمی دانم، ولی می دانم که حضرت خدیجه نیز این گونه بود و حضرت زهرا نیز زیبایی و درخشندگی را از مادرش به ارث برده بود.(12)

1) ر. ک: نجاح طائی، یار غار، ص 61؛ همو، صاحب الغار، ص 79.

2) همو، سیرة الإمام امیرالمؤمنین، ج 7، ص 173.

3) قاضی شوشتری، احقاق الحق، ج 5، صفحه 74.

4) بلاذری، أنساب الأشراف، ج 1، صفحه 98.

5) ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، ج 1، صفحه 160؛ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 22، صفحه 191؛ ریاحین الشریعه، ج 2، صفحه 269.

6) ابن سعد، الطبقات الکبری، ج 8، ص 17، ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ج 2، ص 111.

7) خوارزمی، مقتل الحسین، ج 1، ص 51.

8) بلاذری، انساب الاشراف، ج 1، ص 108؛ دیار بکری، تاریخ الخمیس، ج 1، ص 264؛ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج 2، ص 295؛ حلبی، انسان العیون، ج 1، ص 140.

9) سید محمد شیرازی، امهات المؤمنین، صفحه 90.

10) علامه محمدعلی دخیل، ام المؤمنین خدیجه بنت خویلد، صفحه 11.

11) عاملی، بنات النبی أم ربائبه؟ صفحه 75.

12) طبری، دلائل الإمامة، ص 151.