از رسول اکرم صلی الله علیه وآله احادیث فراوان در مناقب حضرت خدیجه علیهاالسلام رسیده است، که به گوشه ای از آنها اشاره می کنیم:
1. هر روز خداوند، چندین بار با وجود خدیجه بر فرشتگان
مباهات می کند(1)
2. او هنگامی به من ایمان آورد که دیگران به من کفر می ورزیدند. او مرا تصدیق نمود، هنگامی که دیگران انکار می کردند، او همه ی ثروتش را در اختیار من قرار داد هنگامی که دیگران دریغ می ورزیدند. خداوند منان از او به من فرزند عنایت کرد ولی دیگران را محروم ساخت.(2)
3. بهترین بانوان عالمیان عبارتند از: مریم دخت عمران، آسیه دخت مزاحم، خدیجه دخت خویلد و فاطمه دخت محمد صلی الله علیه و آله.(3)
4. برترین بانوان بهشت عبارتند از: خدیجه دختر خویلد، فاطمه دختر محمد، مریم دختر عمران و آسیه دختر مزاحم (همسر فرعون(.(4)
5. چهار بانو هستند که بانوی بانوان بهشتی اند و آنها عبارتند از: مریم، خدیجه، آسیه و فاطمه.(5)
6. در میان بانوان عالم تنها چهار بانو به حد اعلای کمال رسیده اند و آنها عبارتند از: مریم، خدیجه، آسیه و فاطمه.(6)
7. خدیجه پیش از همه ی بانوان عالم، به ایمان به خدا و رسول خدا سبقت گرفت.(7)
8. دیگر کجا همانند خدیجه یافت می شود که مرا تصدیق نمود،
هنگامی که دیگران تکذیب می کردند. و در پیشرفت دین خدا یار و مددکار من بود و ثروتش را در این راه هزینه کرد.(8)
9. بهشت به چهار بانو مشتاق است و آنها عبارتند از: مریم، خدیجه، فاطمه و آسیه.(9)
10. خدیجه بهترین امهات مؤمنین و برترین آنها و بانوی بانوان عالمیان است.(10)
11. محبت خدیجه را خداوند در دل من قرار داده بود.(11)
12. من او را از اعماق دل دوست داشتم.(12)
13. من دوستداران خدیجه را نیز دوست می دارم.(13)
14. هرگز خدای متعال همسری بهتر از خدیجه به من عطا نکرد.(14)
15. نه، هرگز خداوند بهتر از خدیجه را به جای او جایگزین نکرد.(15)
16. من کارفرمایی ندیدم که نسبت به کارگزارانش از خدیجه بهتر و حق شناس تر باشد.(16)
17. هیچ ثروتی همانند مال خدیجه مرا سود نبخشید.(17)
18. خداوند از میان زنان چهار بانو را برگزید: مریم، آسیه، خدیجه و فاطمه.(18)
مریم برترین بانوی عصر خود و خدیجه برترین بانوی عصر خود می باشد.(19)
19. خداوند علی، حسن، حسین، حمزه، جعفر، فاطمه، و خدیجه را بر جهانیان برگزید.(20)
20. خطاب به عایشه: از خدیجه این گونه سخن مگو، او نخستین بانویی بود که به من ایمان آورد، او برای من فرزند آورد و تو محروم شدی.(21)
1) علامه ی مجلسی، بحارالانوار، ج 18، صفحه 243؛ اربلی، کشف الغمه، ج 2، صفحه 72.
2) ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج 2، صفحه 82؛ ابن حجر، الإصابه، ج 4، صفحه 275.
3) ابن اثیر، اسدالغابه، ج 5، صفحه 537.
4) ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج 2، صفحه 720.
5) طبری، ذخائر العقبی، صفحه 44.
6) ابن صباغ مالکی، الفصول المهمه، صفحه 129.
7) حاکم، مستدرک صحیحین، ج 2، صفحه 720.
8) علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 43، صفحه 25.
9) بحارالانوار، ج 43، صفحه 53.
10) سیلاوی، الأنوار الساطعه، صفحه 7.
11) گنجی شافعی، کفایة الطالب، صفحه 359.
12) بحرانی، العوالم، ج 11، صفحه 32.
13) محلاتی، ریاحین الشریعه، ج 2، صفحه 206.
14) ابن هشام، السیرة النبویه، ج 1، صفحه 80.
15) ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج 2، صفحه 721.
16) علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 16، صفحه 10.
17) همان، ج 19، صفحه 63.
18) ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج 10، صفحه 266.
19) بخاری، الصحیح، ج 4، ص 200.
20) علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 37، صفحه 63.
21) قاضی نعمان، شرح الأخبار، ج 3، صفحه 20.
