یا قاصدا نحو الحطیم و زمزم
بلغ فضائل احمد المتکرم
واشرح لهم ما عاتیت عیناک من
فضل لاحمد والسحاب الارکم
قل و أت بالایات فی السیل الذی
ملاء الفجاج بسیله المتراکم
و نجی الذی لم یخط قول محمد
و من الذی اخطا بوسط جهنم
والبئر لما ان اضربنا الضماء
فدعی الحبیب الی الاله المنعم
فاضت عیونا ثم سالت أنهرا
وغدا الحسود بحسرة و تغمغم
والهام ابن الهیم لما ان رای
خیر البریة جاء کا المستسلم
ناداه احمد فاستجاب ملبیا
و شکی المحبة کالحبیب المعزم
من عهد ابراهیم ظل مکانه
یرجو الشفاعة خوف جسر جهنم
من ذایقایس احمدا فی الفضل من
کل البریة من فصیح و اعجم
و به توسل فی الخطیئة آدم
فالیعلم الاخبار من لم یعلم
چون عباس از این اشعار به پرداخت زبیر بن عبدالمطلب ساز سخن کرد این اشعار بگفت.
یا للرجال ذوی البصائر والنظر
قوموا انظروا امرامهو لاقد خطر
هذا بیان صادق فی عصرنا
من سید عالی المراتب مفتخر
آیاته قدا عجزت کل الوری
من ذایقایس عدها او یختصر
منها الغمام تظله مهمامشی
انی یسیر تظله و اذا حضر
و کذلک الوادی اتی متراکما
بالسیل یصحب للحجارة والشجر
و نجی الذی قد طاع قول محمد
و هو المخالف مستقر افی سقر
و ازال عنا الضیم من حر الضماء
من بعد ما یاتی التقلقل و الضجر
و البئر فاضت بالمیاه واقبلت
تجری علی ارض کاشباه النهر
و الهام فیه عبارة و دلالة
لذوی العقول ذوی البصائر والفکر
کادالحسود یذوب مماعا نیت
عنیاه من فضل احمد قد ظهر
یا للرجال الا انظروا انواره
تعلو علی نور الغزالة والقمر
الا یضل احمدا و اختیاره
و لقد اذل عدوه ثم احتقر
چون زبیر بن عبدالمطلب اشعار خود را خاتمه داد حمزة بن عبدالمطلب این اشعار بگفت.
مانالت الحساد فیک مرادهم
طلبوا نقوص الحال منک فرادا
کادوا و ما خافوا عواقب کیدهم
والکید مرجعه علی من کادا
ما کل من طلب السعادة نالها
بمکیدة اوان یروم عنادا
یا اسید نمحمدا یا ویلکم
حسدا تمزق منکم الاکبادا
الله فضل احمدا و اختاره
ولسوف یملکه الوری و بلادا
و لیملان الارض من ایمانه
ولیهدین عن الغوی من حادا
پس رسول خدا صلی الله علیه و آله سلم ایشان را مشمول الطاف و اشفاق ساخته و از آن وادی کوچ کردند و در منزل دیگر که گمان آب داشتند آب نیافتند و مردم سخت بهراسیدند.
