این دخت اندیشه و ایمان، در خانه و خاندانی بزرگ و ریشه دار و درست اندیش و درست کردار دیده به جهان گشود؛ در خانه و خاندانی که در روزگار خویش بدون گزافه و اغراق، خاندانی اصیل و برجسته و ممتاز و دارای بینش و منش مترقی شناخته می شد و به این ویژگی ها و امتیازات آراسته بود:
1. فرهنگ دوستی و دانش خواهی؛
2. معنویت جویی و دوری از پرسش های حقار تبار و بیداد و گناه؛
3. حریت طلبی و ستم ستیزی و آزادگی؛
4. ترقی خواهی و تحول طلبی و دوری از عقب ماندگی و محافظه کاری و تاریک اندیشی؛
5. درایت و آینده نگری و ژرف اندیشی؛
6. استقلال جویی و انتخابگری و ذوق و ابتکار و پرهیز از واپسگرایی و دنباله روی.
این دخت سعادتمند از نظر ریشه و تبار ـ هم از سوی پدر و هم از سوی مادرـ با پیامبر، خویشاوندی نزدیکی داشت؛ چرا که از سوی پدر،
در نیای چهارم با پیامبر عموزاده به شمار می رفت.(1) و از سوی مادر در نسل هشتم؛ (2) با این بیان آن بانوی خرد و معنویت از جانب مادر، در دنیای هشتم پیامبر با هم پیوند می خوردند و در نتیجه نسب شریف او به حضرت اسماعیل و ابراهیم، نیای بیست و هشتم و بیست و نهم پیامبر می رسید.
اینک در این فرصت به بیوگرافی ارکان خانواده و شماری از چهره های نامدار و برجسته ی خاندان او می نگریم:
1) این گونه: خدیجه علیهاالسلام، دختر «خویلد» بود و «خویلد«، فرزند «اسد«؛ و «اسد«، پسر «عبدالعزی» به شمار می رفت، و «عبدالعزی» نیز پسر «قصی» و او هم پسر «کلاب» بود. از سوی دیگر نسب شریف پیامبر گرامی این گونه بود: محمد صلی الله علیه و آله و سلم، فرزند گرامی عبدالله بود و عبدالله، فرزند عبدالمطلب؛ و عبدالمطلب، فرزند هاشم به شمار می رفت و هاشم، فرزند عبد مناف او نیز پسر «قصی بن کلاب» بود. الأنوار الساطعة من الغراء الطاهرة / ص 7.
2) سیره ی ابن هشام / ج 1 / ص 201؛ الأنوار الساطعة من الغراء الطاهرة / ص 7.
