از ویژگی های بانوی خردمند حجاز دگردوستی و مردم خواهی و حق شناسی او بود.
او مردم را بندگان خدا می دید و برای همگان خیرخواه و کارساز بود و در این راه، به ویژه به محرومان جامعه و زیردستان و خدمتگزاران بها می داد و در بینش، منش و میدان های گوناگون زندگی برای آنان حرمت و ارزش انسانی به رسمیت می شناخت. درست از این زاویه است که مردم مکه او را پناهگاه محرومان، مادر پرمهر و فروتن بینوایان و یتیمان لقب داده بودند.
از پیامبر گرامی آورده اند که در دوران نوجوانی با یکی از دوستانش ـ که جوانی از «قریش» بود ـ از سوی خدیجه برای تجارت و داد و ستد به بازار «تهامه» ـ که بسان نمایشگاه های امروز بود ـ رفتند و با شور و تلاش به کار خود پرداختند. به هنگام ظهر از سوی خدیجه غذای مطبوعی برای پیامبر و دوست او آوردند، و به گونه ای انسانی و با کرامت با آنان رفتار گردید که پیامبر همواره از آن مهر و صفا و قدرشناسی و انسان نوازی او سپاسگزاری می نمود و می فرمود:
»ما رأیت من صاحبة لأجیر خیراً من خدیجة، ما کنا نرجع انا و صاحبی الا وجدنا عندها تحفةً من طعام تخبأه لنا؛» (1)
من مدیر و کارفرمایی پرمهر، حق شناس تر و بهتر از خدیجه
نسبت به کارکنان و کارگزارانش ندیدم. هرگاه من و دوستم پس از کار، نزد او می رفتیم، می دیدیم به دستور او غذایی خوب برای ما آماده ساخته اند. او آن را به ما هدیه می نمود و بزرگمنشانه و انسانی رفتار می کرد.
1) بحار / ج 16 / ص 10.
