در کتب شیعه و سنی، احادیث بسیاری درباره ی شخصیت و عظمت و به خصوص ایمان و توحید حضرت ابوطالب علیه السلام موجود است که هر شخص با انصافی را بر آن می دارد که به این امر روشن و آشکار اعتراف کند.
علامه ی امینی رحمه الله در کتاب ارزنده ی الغدیر ج 7 و 8، با استفاده از کتب معتبره ی اهل سنت، احادیث و شواهد بسیار زیادی را در این زمینه نقل می کند که به عنوان نمونه توجه خوانندگان گرامی را به چند حدیث جلب می نماییم:
1ـ امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: به خدا سوگند نه پدرم حضرت ابوطالب علیه السلام و نه عبدالمطلب و نه هاشم و نه عبدمناف، هیچکدام بتی را نپرستیدند. به آن حضرت عرض کردند: پس چه چیزی را می پرستیدند؟ فرمودند: آنها همیشه به طرف کعبه و بر دین حضرت ابراهیم علیه السلام نماز می گذاردند و به دین آن حضرت معتقد بودند.(1)
2ـ روزی امیرالمؤمنین علیه السلام در رحبه (محلی در کوفه) نشسته بودند و جماعتی از مردم در اطراف آن حضرت اجتماع کرده بودند. شخصی از جای برخاسته و گفت: شما در این مقامات رفیع و منزلت منیع جای دارید و حال آنکه پدرت در آتش جهنم گرفتار عذاب است؟!
حضرت فرمودند: ساکت شو، خدا دهانت را بشکند، سوگند به آن خدایی که حضرت محمد صلی الله علیه و آله را به حق به پیامبری مبعوث فرمود، اگر پدرم در حق جمیع گنهکاران روی زمین شفاعت کند، خداوند شفاعت آن بزرگوار را در حق آنان قبول می کند (و همه ی آنها را به شفاعت پدرم داخل بهشت می کند(. آیا پدر من در آتش جهنم معذب باشد در حالی که پسرش قسمت کننده ی بهشت و جهنم است؟
سوگند به آن خدایی که حضرت محمد صلی الله علیه و آله را به حق به پیامبری مبعوث فرمود، در روز قیامت نور حضرت ابوطالب علیه السلام همه ی انوار خلایق را خاموش می کند مگر پنج نور را 1ـ نور پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله 2ـ نور من 3ـ نور حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام 4ـ نور امام حسن و امام حسین علیهماالسلام 5ـ نور امامان از فرزندان امام حسین علیهم السلام.
آگاه باش! نور حضرت ابوطالب علیه السلام از نور ما اهل بیت است که خداوند متعال آن نور را دو هزار سال قبل از خلقت آدم خلق کرده است.(2)
3ـ امام صادق علیه السلام فرمودند:
ان أباطاب من رفقاء النبیین و الصدیقین و الشهداء والصالحین و حسن اولئک رفیقا(3)
یعنی: «همانا حضرت ابوطالب علیه السلام، از رفقاء و همنشینان پیامبران و صدیقین و
شهدا و صالحین می باشد و چه خوب همنشینانی هستند«.
امام صادق علیه السلام فرمودند:
»والله ان ایمان أبی طالب لو وضع فی کفة میزان و وضع ایمان هذا الخلق فی کفة میزان، لرجع ایمان أبی طالب علی إیمانهم«.(4)
به خدا سوگند، اگر ایمان حضرت ابوطالب علیه السلام را در کفه ای از ترازو قرار دهند و ایمان این خلق را در کفه ی دیگر ترازو، به تحقیق ایمان حضرت ابوطالب علیه السلام بر ایمان آنها برتری خواهد داشت.
حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام در پاسخ نامه ی جناب عبدالعظیم حسنی که از آن حضرت درباره ی ایمان حضرت ابوطالب علیه السلام سؤال کرده بود فرمودند:
»بسم الله الرحمن الرحیم، اما بعد، فانک ان شککت فی ایمان أبی طالب، کان مصیرک الی النار«.(5)
»به نام خداوند بخشنده ی مهربان، اما بعد اگر تو در ایمان حضرت ابوطالب علیه السلام شک کنی جایگاه تو در آتش جهنم خواهد بود«.
1) البرهان: 3 / 795.
2) احتجاج طبرسی: 1 / 230.
3) بحارالأنوار: 35 / 111.
4) شرح ابن ابی الحدید: 14 / 68، الغدیر: 7 / 389، بحارالأنوار: 35 / 112.
5) بحارالأنوار: 35 / 110، الغدیر: 7 / 395.
