بانوی کمال جوی حجاز از همان آغازین سال های دعوت پیامبر، با شناخت امیر آزادی و آراستگی او به بینش و منش مورد نظر پیامبر، دل را در گرو مهر او نهاد و با رهنمود خدا و پیشنهاد پیامبرش با امیرمؤمنان ـ به عنوان جانشین پیامبر و آموزگار دین و نمونه ی اسلام زنده و بالنده ـ بیعت نمود و پس از او، بسیاری از بزرگان چنین کردند.
و این از دیگر امتیازات آن بانوی بزرگ در زندگی پرافتخار اوست.
اسناد تاریخی و حدیثی در این مورد از جمله آورده اند:
»ثم قال: یا خدیجة! هذا علی مولاک و مولی المؤمنین و امامهم بعدی. قالت: صدقت یا رسول الله قد بایعته علی ما قلت، اشهدالله و اشهدک بذلک و کفی بالله شهیدا…؛«(1)
پس از گذشت مراحلی از دعوت پیامبر و پیشتازی علی علیه السلام و خدیجه، روزی پیامبر با اشاره به امیر آزادی فرمود: ای خدیجه! این سمبل ایمان و آزادگی، سرمشق و سررشته دار تو و توحیدگرایان پس از من خواهد بود؛ در این مورد چه می اندیشی؟
او با سنجیده گویی و اخلاص پاسخ داد: این حقیقت را گواهی نموده و اینک براین اساس با او بیعت می کنم، و خدا و پیام آورش را بر استواری این انتخاب و این بیعت، به گواهی می گیرم و می دانم که گواهی خدا بسنده است.
1) بحار / ج 18 / ص 231؛ اثباة الهداة / ج 1 / ص 641؛ وسائل الشیعة / ج 1 / ص 281؛ الأنوار الساطعة من الغراء الطاهرة / ص 337 ـ 340.
