چون مراسم خواستگاری به پایان رسید، ورقة بن نوفل پسرعموی خدیجه گفت: مهریه ی خدیجه 4000 دینار می باشد، حضرت ابوطالب با خرسندی پذیرا شدند. حضرت خدیجه علیهاالسلام آن مبلغ را به عهده گرفتند، مبلغ چهار هزار دینار با خلعتی به خدمت عباس عموی پیامبر فرستاد تا آن را تحت مراسمی به خویلد پدر خدیجه تقدیم کند.(1)
چون مهریه به دست خدیجه رسید، به ورقه دستور داد که آن را به محضر پیامبر صلی الله علیه وآله تقدیم کند و اعلام کند که همه ی اموال خدیجه به آن حضرت متعلق است. ورقة بن نوفل در میان زمزم و مقام ابراهیم ایستاد و با صدای رسا اعلام کرد: هان ای امت عرب! خدیجه شما را گواه می گیرد که این مبلغ را با همه ی اموال، غلامان و کنیزانش به محمد امین تقدیم می دارد و شما را به گواهی می طلبد.(2)
خویلد پدر خدیجه در مراسم عقد فرمود: ای معشر عرب! آسمان سایه نینداخته و زمین بر فراز خود حمل نکرده، کسی را که از محمد برتر باشد همه گواه باشید که من او را به دامادی خود برگزیدم و به این پیوند مقدس مفتخر هستم.(3)
آنگاه حضرت خدیجه علیهاالسلام اموال، اغنام، احشام، عطریات و جامه های فراوان در اختیار حضرت ابوطالب علیه السلام گذاشت تا ولیمه ی عروسی را برعهده بگیرد. حضرت ابوطالب علیه السلام سفره ی بسیار با شکوهی گسترد و سه روز تمام اهالی مکه و پیرامون آن را میهمان کرد.(4)
و این نخستین ولیمه ای بود که از سوی پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله ترتیب داده شد.(5)
در سیره ی حلبیه آمده است که حضرت ابوطالب علیه السلام، علاوه بر مهریه ی یاد شده، 20 شتر جوان نیز از مال خود جزو مهریه ی حضرت خدیجه علیهاالسلام قرار داد. ولی طبرسی تصریح می کند که مهریه ی حضرت خدیجه علیهاالسلام 5 / 12 اوقیه (همان مهرالسنة) بود که مهریه ی دیگر همسرانش نیز به همین مقدار بود.(6)
1) کلینی، الکافی، ج 5، ص 374.
2) آیة الله شیرازی، امهات المعصومین، ص 87.
3) سید عبدالرزاق مقرم، وفاة الزهراء، ص 7.
4) شیخ طوسی، من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 397.
5) عبدالمنعم، ام المؤمنین خدیجه، ص 40.
6) طبرسی، إعلام الوری، ج 1، ص 275.
