امتیاز دیگر بانوی خردمند حجاز این است که خدا تنها او را لایق مادری برترین دخت بهشت نگریسته، و او را نامزد این افتخار می سازد
و ریحانه ی سرفراز محمد، فاطمه را ـ که هدیه ی گرانبهای خدا، ارمغان جاودانه ی آسمان، نعمت بی کران جهان هستی، چشمه سار همواره جوشان، کوثر سعادت و نیک بختی، و منبع پایان ناپذیر خیر و برکت است، از راه او و به برکت وجود او به پیامبرش ارزانی می دارد.
پیامبر در برابر کوته بینانی که در اندیشه ی نادیده گرفتن امتیازات خدیجه، این بانوی آزادی و معنویت بودند، از جمله فرمود:
»و الله ما اخلف لی خیراً منها، قد آمنت بی اذ کفر الناس، و صدقتنی اذ کذبنی الناس، و واستنی بمالها اذا حرمنی الناس، و رزقنی الله اولادها…؛» (1)
به خدای سوگند که هرگز یار و پشتیبان و همسری بهتر و برتر از «خدیجه» به من ارزانی نشد؛ چرا که او روزگاری که مردم تاریک اندیش به من کفر ورزیدند، به راه و رسم آسمانی من با آگاهی و ژرف نگری ایمان آورد، و هنگامی که مردم کج فکر مرا دروغگو می شمردند، رسالت و صداقت پیام مرا گواهی کرد، و آن گاه که مردم واپسگرا مرا در محاصره و تنگنا قرار می دادند، او با درایت و بزرگمنشی، ثروت و امکانات هنگفت خویش را زیر پای من و در راه هدف های توحیدی من ریخت، و خدای فرزانه و حق شناس او را لایق مادری برترین دخت بهشت، فاطمه ام نگریست و فرزندان مرا از نسل او قرار داد.
یکی از خوبان در این مورد چه زیبا می سراید که:
یا لیلة سر بها محمد
اذ ولدت بنت النبی احمد
میلادها سر قلوب البشر
لانها شفیعة فی المحشر
خدیجة بمکة ملیکة
کانت علی العریش والأریکة
حقت لها لو فخرت مدی الزمن
ببنتها ام الحسین والحسن…
چه خوش آن شبی که محمد صلی الله علیه و آله و سلم در آن شادمان گردید! آن گاه که دخت ارجمندش با طلوع خویش، جهان را به نور وجودش نورباران ساخت.
ولادت او، دل انسان های ترقی خواه را شادمن ساخت، چرا که او شفاعتگر روز رستاخیز است.
خدیجه، ملکه ی حجاز و مکه است، که اینک بر روی سریر نشسته است، و این حق اوست که همواره بر این دخت جمال و کمال ـ که مام ارجمند حسن و حسین علیهماالسلام است ـ مباهات نماید… (2)
1) سیره ی ابن هشام / ج 1 / ص 80.
2) بهجة قلب المصطفی / ص 197.
