بنابر مشهور مورّخین، حضرت خدیجه علیها السلام، برای رسول الله صلی الله علیه و آله شش فرزند به دنیا آورد؛ دو پسر به نامهای قاسم و عبدالله، و چهار دختر به نامهای ام کلثوم و رُقَیه و زَینَب و فاطمه علیهَا السلام. قبل از بعثت: قاسم، رقیه، زینب و ام کلثوم؛ و بعد از بعثت: عبدالله – که چون در عصر اسلام متولد شده بود به او طیّب و طاهر نیز می‌گفتند – و فاطمه زهرا سلام الله علیها. (1)
گفته اند که خدیجه‌ی کبری از شوهر اولش ابوهاله، دو پسر به نامهای هند و هاله یا یک پسر به نام هند داشت که هر دو اسلام آوردند. هند، وَصّافِ شمایل رسول الله صلی الله علیه و آله بود و در جنگ بدر شرکت داشت و امام حسن علیه السلام از او به عنوان «خالی» (دایی من) یاد کرده است. همو در روز جَمَل با امیر المؤمنین علیه السلام بود و در آن جنگ کشته شد. خدیجه، از همسر دومش عتیق نیز دختری به نام هند داشت و هند از نامهای مشترک میان زن و مرد است. این دختر نیز اسلام آورد. (2)
اما اگر بپذیریم که آن بانو به هنگام ازدواج با حضرت رسول صلی الله علیه و آله، دوشیزه بوده است- چنانکه پیشتر گذشت- باید گفت که سه فرزند پیش گفته، از آن خدیجه نبوده است.
نسل پاک و مبارک رسول الله صلی الله علیه و آله، به خواست ربّ العالمین، تنها از کوچکترین دخترش فاطمه علیها السلام ادامه یافت و پسرانش در دوران شیرخوارگی از دنیا رفتند. (3)
خدیجه، به هنگام مرگ پسرش قاسم، گریه کرد و رسول الله صلی الله علیه و آله برای آرامیدن او فرمودند:
» ای خدیجه، آیا راضی نیستی به این که چون به درب بهشت برسی، او ایستاده باشد و دست تو را بگیرد و داخل بهشت کند و تو را در برترین جاهای بهشت ساکن سازد؟ و این برای هر مؤمنی است، زیرا خدا حکیم تر و کریم تر از آن است که از یک مؤمن میوه‌ی دلش را بگیرد، و او صبر کند و شکیبایی ورزد و حمد گوید، و آنگاه باز خدا او را عذاب دهد! «. (4)
1) الخصال، ج 2 ، ص 404 و 405 ؛ قرب الاسناد، حِمیَری، ص 9.
2) بنگرید به : تاریخ یعقوبی، ج 2 ، ص20؛ اُسدُ الغابَة، ج 4 ، ص 641 ؛ انساب الاشراف، ج 1، ص 406.
3) سیره‌ی ابن اسحاق ، ص 245.
4) بنگرید به: الکافی، ج 3 ، ص 218 و 219.
