حضرت خدیجه علیها السلام برای رسول الله صلی الله علیه و اله شش فرزند به دنیا آورد؛ دو پسر به نامهای قاسم و طاهر- که عبدالله
و طیب و مطهر هموست – و چهار دختر به نامهای ام کلثوم و رقیه و زینب و فاطمه علیها السلام. (الخصال 2 / 404 و 405، قرب الاسناد / 9، تاریخ یعقوبی 2 / 340)
گفته اند که خدیجه ی کبری از شوهر اولش ابوهاله، دو پسر به نامهای هند و هاله یا یک پسر به نام هند داشت که هر دو اسلام آوردند. هند، وصاف شمایل رسول الله صلی الله علیه و آله بود و در جنگ بدر شرکت داشت و امام حسن علیه السلام از او به عنوان «خالی» (دایی من) یاد کرده است. همو در روز جمل با امیر المؤمنین علیه السلام بود و در آن جنگ کشته شد. خدیجه از همسر دومش عتیق نیز دختری به نام هند داشت. (هند از نامهای مشترک میان زن و مرد است) این دختر نیز اسلام آورد. (بنگرید به شرح المواهب 1 / 199 و 200، اسد الغابة 7 / 417، انساب الاشراف 1 / 406)
اما اگر بپذیریم که آن بانو به هنگام ازدواج با حضرت رسول صلی الله علیه و آله، دوشیزه بوده است- چنانکه پیشتر گذشت- باید گفت که سه فرزند پیشگفته، از آن خدیجه نبوده است.
نسل پاک و مبارک رسول الله صلی الله علیه و آله، به خواست رب العالمین، تنها از کوچکترین دخترش فاطمه علیها السلام ادامه یافت و پسرانش در دوران کودکی از دنیا رفتند. (سیره ی ابن اسحاق / 245)
خدیجه به هنگام مرگ پسرش قاسم گریه کرد و رسول الله صلی الله علیه و آله برای آرامیدن او فرمود: ای خدیجه، آیا راضی نیستی به این که چون به در بهشت رسی، او ایستاده باشد و دست تو را بگیرد و داخل بهشت کند و تو را در برترین جایهای بهشت ساکن سازد؟! و
این برای هر مؤمنی باشد، چه، خدا حکیمتر و کریمتر از آن است که از یک مؤمن دلش را بگیرد، و او صبر کند و شکیبایی ورزد و حمد گوید، و آنگاه خدای او را عذاب دهد. (بنگرید به الکافی 3 / 218 و 219)
