1- سبط ابن جوزی به روایت از هشام نویسد: رسول الله صلی الله علیه و آله خدیجه را بسیار دوست می داشت. و بدو احترام می گذاشت. و در کارها با وی مشورت می کرد. آن بانو یاریگر راستی برای آن حضرت بود. وی نخستین زنی بود که به پیامبر گروید. و تا زمانی که خدیجه در قید حیات بود، آن حضرت همسری دیگر اختیار ننمود. (تذکرة الخواص / 302)
2- عایشه همسر پیامبر صلی الله علیه و آله گوید: گر چه خدیجه را ندیده بودم، اما هیچکدام از زنان پیامبر صلی الله علیه و آله بسان خدیجه مورد رشک و حسادت من قرار نگرفتند. چه، آن حضرت بسیار او را یاد می کرد و فراوان می شد که حضرتش گوسفندی قربانی می کرد و پس از قطعه قطعه کردن، به دوستان خدیجه هدیه می فرستاد.
روزی به آن حضرت گفتم: گویا در دنیا کسی جز خدیجه نبوده است! آن حضرت در پاسخ فرمود که او چنین بود و چنان بود و فرزندانم از اویند. (صحیح البخاری 2 / 210)
3- همو گوید که آن حضرت فرمود: براستی من دوستان خدیجه را نیز دوست دارم. (الإصابة 4 / 62)
4- همچنین عایشه گفته است: رسول الله (ص) از خانه بیرون نمی آمد جز این که خدیجه را یاد می کرد، و از او به نیکی ستایش می نمود. روزی از روزها او را به یاد آورد، و شک و حسادت وجودم را فرا گرفت. گفتم: آیا او جز پیر زنی بود؟! خداوند تو را بهتر از او عوض داد!
رسول الله سخت خشمگین شد تا جایی که از شدت غضب مویهای جلو سرش بلرزید. آنگاه گفت: سوگند به خدا، پروردگار بهتر از او را به عوض نداد. او به من ایمان آورد، هنگامی که مردم کفر ورزیدند. و مرا تصدیق نمود، زمانی که آنها مرا تکذیب کردند. و با ثروت خویش مرا یاری داد، وقتی که مردم مرا محروم کردند. و
خداوند عزوجل مرا از او فرزندانی روزی نمود، روزگاری که مرا از فرزندان زنان دیگر محروم کرد. (الاستیعاب 2 / 721، اسد الغابة 7 / 84 و 85، صفة الصفوة 2 / 8، الإصابة 4 / 62)
