رباعیات در مدح حضرت ابوطالب

ای عم گرامی رسول دو سرا

وی والد ماجد علی اعلی

گر بهر شفاعت تو قدم پیش نهی

در روز جزا خدا ببخشد همه را

»سید مصطفی آرنگ«

ای حامی خاتم رسل باب علی

بودی تو به جوی زندگی آب علی

مظلوم شدی تو نیز اندر تاریخ

مظلومی تو برد ز کف تاب علی

سید مصطفی آرنگ

آنکه خدا را به طلب طالب است

در صف ایمان به همه غالب است

عارف بر حق خداوندگار

باب علی بن ابی طالب است

ژولیده ی نیشابوری

نام ابوطالب نیکو سرشت

حامی قدرت به تجلی نوشت

گر که شفاعت کند از عاصیان

دوزخیان را کند اهل بهشت

ژولیده ی نیشابوری

آنگاه که جهل و بت پرستی قریش

بر کل جزیرة العرب غالب بود

آن کس که مدافع حریم اسلام

می بود همان حضرت بوطالب بود

محمدعلی صاعد

کس نیست که فرزند تو را طالب نیست

او دست خدا و کس بر او غالب نیست

فرزند که مظهر العجائب باشد

پیداست پدر به جز ابوطالب نیست

محمدعلی مجاهدی

بوده است بسی دامن عیسی پرور

اما چو ابوطالب مولا پرور

پرورده کجا ذره به دامان خورشید

کی دیده کسی قطره ی دریا پرور

محمدعلی مجاهدی

پیوسته تو را اهل ولا می خوانند

وز فضل و کمال تو سخن می رانند

بر خویش ببال زانکه فرزند تو بود

مردی که گروهیش خدا می خوانند

محمدعلی مجاهدی

ابوطالب چو شد زین دار راحل

به پیغمبر شدی جبریل نازل

بگفتا چون نداری مکه یاور

برون شو کن حذر از قوم جاهل(1)

سید حسن میرحافظ

1) تقویم الواعظین: 125.