در پایان این نوشته بر آن شدم تا سروده و مرثیه ای شایسته و در خور شأن یار و مشاور اندیشمند پیامبر ـ که رحلت جانسوزش برابر روایات رسیده، افزون بر اندوه زده و گریان ساختن پیامبر، دخت فرزانه اش فاطمه، امیرمؤمنان و یاران و شاگردانش، مردم کمال جو را نیز ماتم زده نمود ـ بیاورم، اما در میان سروده های شاعران و مدیحه سرایان فارسی زبان هرچه جستم، کمتر یافتم از این رو بر غربت و مظلومیت او در جامعه دلتنگ شدم، امید که صاحبان دانش و قریحه و ذوق و ادب با سرودن قصیده های هدفمند و سنجیده و مدیحه ها و مرثیه هایی در خور شکوه و عظمت آن بانوی آزادی و ایمان و آن نمونه ی فداکاری و ایثار، این کوتاهی را جبران نمایند.
ما دراینجا چند سروده، از چند دوستدار خاندان پیامبر را ـکه سه سروده ی آن را دوست عزیزی برای ما آورد (1) ـ می آوریم و برای آنان پاداش دو سرا را آرزو می کنیم:
1) سروده های 1 ـ 3 را مداح اهل بیت آقای حاج حسن باقری در «قائم شهر» ـکه به مناسبت شب شهادت امام صادق علیه السلام برای سخنرانی به آن شهر رفته بودمـ برایم آورده که پاداشش با خدای مهربان باد.
