1- سهیلی گوید:
خدیجه صاحب خانه ی اسلام بود. و آنگاه که او ایمان آورد، خانه ی اسلام بر روی زمین جز خانه ی او نبود. (الروض الانف 2 / 426)
2- ابن حجر گوید:
سر منشأ اهل البیت خدیجه است نه جز او. زیرا حسنین از فاطمه اند و فاطمه دختر اوست. و علی هم در خانه ی خدیجه بزرگ شد و سپس با دختر او ازدواج کرد. (فتح الباری 8 / 138)
3- همو گوید:
خدیجه بر این حریص بود که رضایت پیامبر را به هر شکل ممکن جلب نماید. و هرگز از او چیزی دیده نشد که موجب خشم و غضب آن حضرت شود، چنانکه از دیگران دیده شد. (فتح الباری 8 / 138)
4- حافظ عبد العزیز جنابذی (گنابادی) حنبلی در کتاب معالم العترة گوید:
خدیجه- که خدای از او راضی باشد- زنی هوشیار، عاقل و شریف بود. وی در زمان خود، به لحاظ نسب ریشه دارترین، و به لحاظ شرف بزرگترین، و به لحاظ مال داراترین قریش بود. و همه ی قومش
خواستار ازدواج با او بودند؛ ولی او نپذیرفت و پیامبر صلی الله علیه و آله را برای خویش بر گزید. (الفصول المهمه / 149(.