پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله همواره از خدمات بی نظیر حضرت خدیجه علیهاالسلام یاد می کردند و او را بر همه ی امهات مؤمنین ترجیح و برتری می دادند.(1) هنگامی که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله با ده هزار سرباز جنگی وارد مکه ی معظمه شدند و آن فتح با شکوه را از آن خود نمودند، اشراف مکه دسته دسته به محضر آن حضرت می شتافتند و با اصرار و الحاح تقاضا می کردند که در منزل آنان فرود آید، پیامبر رحمت با پیشنهاد آنان موافقت ننموده و یکراست به «جنه المعلی» آمد و در کنار مرقد مطهر حضرت خدیجه علیهاالسلام خیمه زدند و ایام اقامتشان در مکه ی معظمه را در کنار عزیز دل و محبوب از دست رفته شان سپری نمودند.
در آن روز به یاد ماندنی به زبیر بن عوام که پرچم سپاه را در دست
داشت، فرمان داد که پرچم را در کنار قبر مطهر حضرت خدیجه نصب کند و هرگز از آنجا انتقال ندهد.
آنگاه فرمان داد که خیمه ی فرماندهی لشگر را در کنار مرقد مطهر آن بانوی گرامی برافرازند و خود در آنجا مستقر شده فرمان ها را از آن خیمه صادر می کردند و رخدادها را از آنجا پی می گرفتند و سرانجام از همان نقطه وارد شهر شدند.(2)
این عمل ارزشمند پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله علاوه بر حق شناسی از آن همه ایثار و فداکاری حضرت خدیجه علیهاالسلام پیام مهمی در بر داشت و آن این که:
ای خدیجه! ای سنگ صبور من! ای همسر با وفای من! اگر در همه ی روزهای سخت زندگی، اگر در دوران خفقان و اختناق جانکاه قریش، اگر در ایام محاصره ی اقتصادی و دیگر روزهای پرآشوب در کنار من بودی و آن همه رنج و مشقت را تحمل کردی، اینک من پس از فتح مکه و گشودن قلعه های شرک و نفاق به کنار تربت پاک تو آمدم تا در روزهای شادی خود در کنار تو باشم و شادمانی ام را با تو قسمت کنم.
1) علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 8، ص 53.
2) طبری، التاریخ، ج 3، ص 57 ـ 55.
