پیامبر پس از دعا و آمرزش خواهی از بارگاه خدا برای اوج بیشتر و شکوه فزون تر مقام خدیجه، از آرامگاه یار مهربان بیرون آمد و آن گاه آن پیکر رنجدیده و زجرکشیده ی در راه خدا و آزادی انسان را کار آرامگاه همفکر خردمند و همرزم توحید گرایش، ابوطالب به خاک سپردند.
از همان روز مزار خدیجه علیهاالسلام به تدریج به میعادگاه عاشقان و عارفان و زیارتگاه زائران تبدیل شد. مردم مکه و اطراف آن و انبوه زائران خانه ی خدا ـ که از راه دور و نزدیک برای طواف کعبه به آن سرزمین مقدس وارد می شدند ـ از جمله ی جاهایی که حضور می یافتند و ادای احترام نموده و ضمن بزرگداشت مقام صاحب قبر، از بارگاه خدا، خواسته های خود را طلب می نمودند، کنار قبر خدیجه و ابوطالب و عبدالمطلب در قبرستان «معلی» بود.
سرانجام در آغازین سال های صده ی هشتم از هجرت بود که دوستداران پیامبر و ارادتمندان یار و مشاور خردمند و پروا پیشه اش، به نشان حق شناسی از پیشتازی و پیشگامی او در اسلام و ایمان و نواندیشی و آزادی خواهی و به پاس ایثار و فداکاری در راه حق و عدالت، بارگاهی بر مزار او بنیاد کردند، و در وصف شکوه و فداکاریش سروده ها سرودند و در قاب هایی نفیس و زیبا بر در و دیوار آن بارگاه نصب نمودند. از آن پس مردم مسلمان هر روز در آبادانی و رونق آن آرامگاه الهام بخش کوشیدند که پاداششان با خدای بخشنده باد.
اما با نهایت تأسف پس از هفت قرن، هنگامی که در سال 1344 هـ ق / پیروان تاریک اندیش و خشن برخی از فرقه ها ـ که به نام مذهب و خدا بر آن سرزمین و مردم آن سلطه یافتند ـ به دلائل و انگیزه هایی از جمله، برداشت افراطی و خشک از مذهب و بدون تعمق شایسته و جامع در آیات و روایات، برخی از مفاهیم دینی، از جمله شفاعت و توسل را مارک شرک نواختند، آن گاه بود که بی خردانه و گستاخانه به ویران ساختن بناهای مقدسی در حجاز و عراق، از آن جمله بارگاه خدیجه و ابوطالب و نیز بناهای بقیع دست زدند، که تاکنون هم به همان صورت مانده است و از تجدید بنا جلوگیری شده است.
و اینک بر مردم کمال جو به ویژه زنان و دختران نواندیش و روشنفکر و معنویت خواه است که از زندگی الهام بخش این بانوی خرد و دانش و این مام ارجمند آزادی و ایمان، درس خودسازی و ساختن نزدیکان و تلاش در راه ساختن همنوعان را فراگیرند، و برای رشد و رستگاری، از خردورزی، پاک روشی و پاک منشی او چراغ زندگی برافروزند، و از آن پرچمدار عدالت طلبی و ستم ستیزی و نمونه ی برابری جویی و مردم نوازی برای ساختن جامعه و دنیایی در خور شأن انسان توشه بردارند و در پیشتازی و پیشگامی و انتخاب های تحسین برانگیزش درزندگی بیندیشند و او را سرمشق سازند تا فرزندان شایسته ی «ام المؤمنین» خدیجه ی ارجمند آن یار و مشاور لایق پیامبر گردند و بدین وسیله از جهاد و تلاش، ایثار و مقاومت، شکیب و پایداری و فداکاری های سترگ و پرثمر او قدردانی نمایند و از راه دور بر روح او درود نثار کنند و برایش درجات برتر و والاتر از بارگاه خدا بخواهند، و اگر به مکه رفتند، کنار تربت پاک او حضور یابند و او را زیارت کنند.
