خدیجه علیهاالسلام از بانوان کمال جو و دانشوری است که پس از ظهور اسلام، ذوق و فرصت خود را در خدمت آموزش قرآن و فرهنگ و سیره ی پیامبر قرار داد، و از روایت گران و آورندگان حدیث گردید.
مرحوم «استرآبادی» ـ از روای شناسان به نام ـ خدیجه علیهاالسلام را از بانوان نامداری می شمارد که از پیامبر روایت آورده، و به افتخار شاگردی او مفتخر گشته است.
همین گونه راوی شناس آگاه مرحوم «محمد حائری«،(1) و مرحوم
»اردبیلی«،(2) و نیز «ابن حزم اندلسی» او را نخستین آورنده ی روایت از پیامبر شمرده اند.(3)
»بیهقی» از حدیث نگاران اهل سنت بر آن است که روایات رسیده از خدیجه در کتاب های اهل سنت موجود است، و این روایت را می آورد که خدیجه به پیامبر گفت: ای پیامبر خدا، در حال طواف برگرد خانه ی خدا چه دعایی را زمزمه کنم؟ «یا رسول الله! ما اقول و انا اطوف بالبیت؟…«
پیامبر فرمود: بگو: بار خدایا گناهانم را بیامرز و لغزش های خواسته و ناخواسته و زیاده روی در کارهایم را ببخشای… «قولی اللهم اغفر لی ذنوبی و خطای و عمدی و اسرافی فی أمری…؛«(4)
و نیز «عبدالله بن حسن» آورده است که: از مادرم فاطمه، دختر امام حسین شنیدم که این روایت را از خدیجه روایت می کرد؛ «سمعت امی فاطمة بنت الحسین علیه السلام تحدث بهذا الحدیث عن خدیجة…«(5)
و با این وصف دست تاریک اندیش به این خیانت نیز دست یازید و در جهت دشمنی با فرهنگ و منش خاندان پیامبر به ویژه علی و فاطمه علیهماالسلام روایات بانوی خردمند حجاز را حذف نمود و گاه به نام «عایشه» جازد تا او را در جایگاه علمی برتری بنشاند.(6)
1) منتهی المقال / ج 7/ ص 462.
2) جامع الرواة / ج 2 / ص 458.
3) الأنوار الساطعة من الغراء الطاهرة / ص 329.
4) همان مدرک/ ص 330.
5) سیره ی ابن هشام / ج 1 / ص 255.
6) الأنوار الساطعة من الغراء الطاهرة / ص 331.
