نخستین عامل سازنده ی شخصیت، عامل خانواده یا وراثت ست.
در گذشته، هماره این پرسش در ذهن ها سوسو می کرد که چه عاملی، ویژگی های ظاهری و باطنی یک بوته ی گل را به نسل بعد انتقال می دهد؟ به گونه ای که بذر یک گل را وقتی در باغچه ی خانه می افشانیم و می پروریم، نسخه ای است از اصل و آینه ای است از گل مادر، و در رنگ و رو، عطر و بو، زیبایی و طراوت، دل انگیزی و درس آموزی، یادآور گل سال پیش است؛ عامل این خصوصیات چیست؟ همین گونه در جهان حیوان و انسان؟
امروز دانش و تجربه ی گرانبهای بشر با سیر شتابانش برای این پرسش، پاسخ های سازنده ای یافته، و عامل وراثت و مهندسی خانه و خانواده را نخستین عامل سازنده ی شخصیت و انتقال دهنده ی ویژگی های جسمی و روحی نسل های گذشته به نسل حاضر و آیندگان اعلام می کند. این عامل و نقش سازنده اش در آیات و روایات با ظرافتی وصف ناپذیر ترسیم شده است، که از نمودهای آن را می توان در انبوه
روایات مربوط به تشکیل کانون خانواده و گزینش همسر(1)، در موضوع شیر و شیرخوارگی کودک و توجه دادن به سلامت فکری، عاطفی و روانی مادر نگریست.
و از همین زاویه است که برای شناخت بانوی بزرگ حجاز باید پدر و مادر و نیاکان ارجمند و مربیان او و ارکان خاندانش را شناخت.
1) نوح / آیه ی 26؛ آل عمران / آیه ی 37؛ مریم / آیه ی 28؛ بحار / ج 103 / ص 237 ـ 233؛ نهج البلاغه / نامه ی 53؛ مثیرالأحزان / ص 55.
